Donderdag 0 6 december: we varen weg, tot volgend jaar!

De boot ligt stil en Nederland drijft steeds verder weg. We kunnen het land al bijna niet meer zien. Op de kade stonden een groep kinderen en hun ouders ons na te zwaaien en liedjes voor ons te zingen, tot we uit het zicht waren.Alle cadeautjes zijn uitgedeeld, al het snoepgoed is op. We hebben alle verlanglijstjes afgewerkt en het Grote Boek helemaal nagelopen. Het is klaar voor dit jaar.En dus gaan mijn zwartepieten en ik weer naar Spanje, het land van zon, zee, wijn, olijven, dadels en paëlla. Daar ben ik altijd weer blij om, want ik houd van mijn paleis in Madrid.Tegelijkertijd heb ik nu alweer heimwee naar Nederland, waar ik elk jaar toch maar een paar weken verblijf. Dat is het land van regen, mist en gladde daken. Maar ook van boerenkool met worst, pannenkoeken, poffertjes en erwtensoep. Nergens eet ik zulk heerlijk wintervoedsel als daar. In geen ander land zou ik een nieuwe haring (met uitjes!) door mijn keel krijgen. En op geen plek ter wereld zingen de kinderen zo mooi voor me.Was het maar vast weer volgend jaar.

Tot dan!Sint Nicolaas / R.H. 2007

Woensdag 05 december: de laatste pakjes. !

Vandaag is de grote dag. Hier hebben mijn zwartepieten en ik het hele jaar naartoe geleefd. Voor de 5de december doen wij in voorjaar, zomer en herfst onze oefeningen. Voor die dag zijn wij de overige elf maanden cadeaus en snoepgoed aan het verzamelen. Hier is het allemaal om begonnen.Vanmiddag en vanavond hebben we al ladingen pakjes afgeleverd op heel veel adressen. Mijn pieten hebben op ramen en deuren gebonsd, om vervolgens hard weg te rennen. Uit vrijwel alle huizen klonk welluidend Sinterklaasgezang. Zo hoor ik het graag.Vanavond doen we de laatste ronde, voor de mensen die geen pakjesavond met surprises houden, maar hun cadeaus in hun schoenen willen hebben. Het kan allemaal, als ik het maar van tevoren weet. En we worden het cadeautjes geven nimmer moe.Morgen is mijn officiële verjaardag. Dan, op 6 december, varen mijn zwartepieten, mijn trouwe schimmel Smerig en ikzelf op de stoomboot weer naar Spanje. En dan is het allemaal achter de rug. Gelukkig en jammer, denk ik ieder jaar weer. Altijd opnieuw ben ik blij dat die enorme klus er weer op zit. En tegelijkertijd betreur ik het dat we al moeten stoppen. Veel mensen vragen mij of ik het zelf niet raar vind dat ik op mijn verjaardag – of eigenlijk de avond tevoren – zoveel geschenken weggeef. Terwijl normaal gesproken degene die jarig is de cadeautjes krijgt. Maar nee hoor, dit is de manier waarop ik het wil. Ik geef liever dan ik krijg, daar ben ik een goedheiligman voor. En het gelach en het gezang van de dankbaar verraste kinderen zijn het grootse cadeau dat ik me kan in denken.

Dinsdag 04 december: leuke gesprekken!

Jongens, ik heb echt weer een heerlijke middag gehad. Natuurlijk werd er vanmiddag ook volop gezongen. Er was zelfs een meisje dat een prachtige balletuitvoering gaf. De kinderen bleken veel meer sinterklaasliedjes te kennen dan ik verwacht had. En ze wisten ook raad met alle rekensommen die ik ze opgaf. Zonder dat ik die sommen in pepernoten hoefde te laten uittellen.Het leukste was het gesprek dat ik met een bijzonder aardig jongetje had. We praatten eerst over zijn school en zijn ouders, tot ik hem vroeg om een liedje te zingen.Ik: Maar niet ‘Sinterklaas kapoentje’ of ‘Sinterklaasje bonnebonnebonne’, want die hoor ik al zo vaak.Hij: O, dan overleg ik het wel even met de kinderen.Ik: Heel goed, je gooit het gewoon in de groep. Maar wat doe je nou als het ene kind ‘Hoor de wind waait door de bomen’ en een ander kind ‘Zie ginds komt de stoomboot’ wil zingen? Hij: Dan probeer ik er eentje te overtuigen dat het andere liedje beter is.Ik: En als dat niet lukt?Hij: Dan kies ik een ander liedje.Ik: Dat is een slimme oplossing! Maar als ze dat nu ook niet willen?Hij: Dan houd ik ermee op, dan heeft het geen zin meer.Geweldig, toch? Vanavond waren we druk met uitpakken. Het is koud en op de televisie heb ik gezien dat er sneeuw wordt verwacht. Hopelijk valt die pas na 6 december, als wij alweer naar huis zijn.Afgelopen nacht zijn we erg geschrokken: een van de zwartepieten gleed te hard van een regenpijp en brak zijn been. Hij ligt nu in het Streek ziekenhuis. Natuurlijk in een apart kamertje, want als hij op een zaal zou liggen, wilden de andere mensen natuurlijk voortdurend sinterklaasliedjes met hem zingen en zou hij steeds vragen moeten beantwoorden over hoe het in Spanje is en wat de Sint in de zomer doet. Hij mag volgende week wel weer gewoon mee met de stoomboot, want daar hebben we een speciaal ziekenkamertje.

Maandag 03 december: Nederland is toch het mooiste!

Er zijn veel prettige kanten aan ons jaarlijkse verblijf in Nederland. Het gras is hier groener dan in Spanje, de Nederlandse kinderen hebben mijn hart gestolen, de daken zijn hier ideaal om over te rijden, de liedjes klinken nooit zo mooi als tussen Hollandse dijken en er zijn genoeg bakkers die speculaas en taaitaai kunnen maken. Er zijn, kortom, weinig plaatsen waar de zwartepieten en ik liever onze tenten opslaan. Niet voor niets ben ik hier ieder jaar op mijn verjaardag te vinden.Wat ook handig is aan onze vaste weken in dit natte landje, is dat ik er de stoomboot kan laten repareren. De Spaanse kust ligt vol stenen en de zon brandt er altijd ongenadig op mijn trouwe boot Spanje. Dat kan allemaal niet zoveel kwaad, als je maar zorgt voor regelmatig onderhoud. En dat kan mooi hier, want in Nederland wonen de beste botenbouwers van de hele wereld. In de weken dat de zwartepieten en ik druk zijn met het ophalen van verlanglijstjes en het rondbrengen van snoepgoed en cadeautjes, krijgt de stoomboot dus een onderhoudsbeurt. Op een scheepswerf ergens in Noord-Holland wordt hij helemaal opnieuw geverfd en nagekeken. De motor wordt doorgesmeerd, alle touwen worden nagelopen en de hele boot wordt nagekeken.Dat was dit keer ook wel nodig, want er was tijdens onze afvaart uit Spanje een klein gaatje in de voorplecht gestoten. Niet zo erg dat we ervan zouden kunnen zinken, maar wel groot genoeg om ervoor te zorgen dat er wat cadeautjes en een berg pepernoten nat werden. Mijn pieten hebben toen meteen ingegrepen door een grote homp taaitaai fijn te kauwen en de stukken in het gat te proppen. Zo kwamen we nog redelijk droog in Nederland aan. Maar prettig is anders.Gelukkig weet ik nu al zeker dat we daar op de terugweg geen last meer van zullen hebben. Want als de pakjesboot 12 van de scheepswerf komt, is hij ieder jaar weer als nieuw.

Terwijl de boot op de werf was hebben wij nog wat scholen bezocht, en wat mij opviel: iedereen kent Nederlandse Sinterklaasliedjes!
Zo kwam ik op een internationale school die ik elk jaar bezoek waar ik weer net als vorig jaar welkom werd geheten door de directeur van een school, alles was weer geweldig voorbereid. Toen mijn zwartepieten en ik ’s morgens om 10.00 uur in de mist en ochtendkou kwamen aanrijden, stonden alle kinderen buiten de school op ons te wachten. Er waren ook veel ouders bij, en iedereen zong om het hardst. Amerigo, mijn trouwe schimmel, werd weggeleid en de directeur ontving ons met warme chocomelk en een speculaasje. Dat ging er wel in, na een koude nacht over de daken!Pas toen we allemaal wat warmer waren geworden, begon de rondtocht door de school. Zoals ik inmiddels al weet, heten de klassen op de Internationale School ‘grade’. Dat komt doordat op deze school niet Nederlands de voertaal is, maar Engels. In elke ‘grade’ hingen de prachtigste tekeningen. En in elk klaslokaal stond een versierde stoel voor me klaar.De kinderen op deze school komen van over de hele wereld. Vaak zijn ze maar een paar jaar in Nederland, omdat hun ouders hier zijn voor hun werk. En toch kenden deze scholieren – die afkomstig waren uit onder meer Amerika, China, Japan en Frankrijk – allerlei Nederlandse Sinterklaasliedjes. Zelfs heel moeilijke! In één van de ‘garde’ werd zelfs een heel bijzonder rapnummer gezongen: een Nederlands Sinterklaasliedje met een fantastisch Zuid-Europees ritme. Mijn pieten en ik hebben er erg van genoten.Natuurlijk heb ik de kinderen ook laten vertellen over de school en hun lessen. Een jongen die Ricardo heette wist mij heel goed uit te leggen wat termen als ‘respect’, ‘tolerance’ en ‘empathy’ betekenen. En in een andere ‘garde’ vertelden de leerlingen me hoe ze omgaan met kinderen die deel uitmaken van een groep, een ‘community’. Vol enthousiasme praatten ze over de zorg en aandacht die we in de samenleving voor elkaar zouden moeten hebben. En over het feit dat we onderling misschien anders zijn en afkomstig van totaal verschillende delen van de wereld, maar toch gelijk aan elkaar. Dat we allemaal onze eigen gewoonten en ideeën hebben, maar dat we de moeilijke dingen in het leven alleen maar samen kunnen oplossen.Dit geweldige bezoek was me veel te snel afgelopen. Op weg naar ons tentenkamp was ik veel zwijgzamer dan anders. Ik had veel om over na te denken.

Zondag 02december: Het geheim van zwartepiet!

Weten jullie eigenlijk waarom zwartepieten zwartepieten heten? Sommige mensen denken dat hun naam met hun huidskleur te maken heeft. Daar hebben ze echter maar deels gelijk in. Bij zwartepieten zit de huidskleur namelijk niet van binnen, maar van buiten. Ik zal uitleggen hoe dat zit, want er schijnt veel verwarring over te zijn. Zwartepieten zien er altijd uit alsof ze een doosje schoenpoets op hun gezicht hebben gesmeerd. Daar komt het eigenlijk ook op neer. Ze worden namelijk zo zwart omdat ze de beste schoorsteenkruipers ter wereld zijn. Vroeger was het makkelijk: mensen hadden een haardvuur of een grote kachel, waarmee ze hun huis warm hielden. De rook van dat vuur ging door een grote schoorsteenpijp naar buiten. Wanneer mijn pieten in zo'n huis een verlanglijstje wilden ophalen of wat snoep of cadeautjes wilden brengen, lieten ze zich van bovenaf het dak door die schoorsteenpijp naar beneden zakken en klommen vervolgens weer omhoog. Omdat zo'n schoorsteenpijp van binnen letterlijk roetzwart was van de rook, werden ze daarbij behoorlijk vies. Zo vies zelfs dat het roet uiteindelijk niet eens meer van hun lichaam af wilde. Daarom werden ze zwartepieten genoemd. Tegenwoordig hebben veel huizen centrale verwarming en daardoor geen grote schoorsteen meer. Maar ook mijn zwartepieten zijn met hun tijd meegegaan. Ze hebben gewoon nieuwe manieren gevonden om toch ieder huis binnen te kunnen komen. Hoe? Dat vertel ik natuurlijk niet, want dat is een van de grote geheimen van het Sinterklaasfeest. En stel je voor dat andere mensen het ook zouden gaan proberen! Één ding staat vast: de zwartepieten zijn en blijven heel belangrijk voor het Sinterklaasfeest, want ze zijn ware artiesten. Zonder hen zou de oude Sint dat hele feest nooit kunnen organiseren. Ik moet er niet aan denken!

Zaterdag 01december: Al weer een drukedag!

Ditmaal schrijf ik mijn dagboek al ’s morgens, want het wordt een drukke dag. ’s Middags gaan de zwartepieten en ik dan weer een heleboel kinderen thuis bezoeken, Amerigo gaat vandaag niet mee. Het is echt koud boven op de daken en ik merkte de afgelopen dagen dat mijn trouwe schimmel een beetje verkouden leek te zijn geworden. Blijkbaar is de overgang van de Spaanse warmte naar de Nederlandse herfst hem een beetje teveel geworden. De verzorgpiet zegt dat ik me geen zorgen hoef te maken, omdat paarden wel tegen een koutje kunnen. Maar toch heb ik een dierenarts uit Grootebroek laten bellen, die Amerigo voor alle zekerheid goed onderzocht heeft. Op aanwijzingen van die man hebben we de tent waarin het paard staat voorzien van wat extra strobalen, zodat het er niet meer zo koud is. Gisteravond heb ik samen met acht zwartepieten gezellig warme chocolademelk gedronken in de paardentent, om Amerigo gezelschap te houden. We namen er allemaal een heerlijk stuk speculaas bij. Behalve Amerigo natuurlijk, maar die kreeg tien extra wortelen en veel hooi.Om een beetje bij te komen, mag Amerigo vandaag in het tentenkamp blijven en wat in een weiland rennen. Dan zal het vannacht, als we weer de daken op gaan, wel weer beter met hem gaan. In de nacht zullen wij alles weer klaar gaan zetten voor zondag, dat word ook weer een hele drukke dag, vele huisbezoeken en een bezoek aan buurtcentrum “de Joon” in Lelystad.

Vrijdag 30 november: Sint rijmt erop los!

Niet alle zwartepieten gaan mee op de daken:
er zijn ook inpakpieten en snoep sorteerpieten
En strooipieten en schoonmaakpieten. Er is een paardenpiet en
Vergeet ook niet de pieten die de rijmpjes maken.

Die rijmpieten zijn erg goed in hun vak.
Soms roept er eentje: ‘wat rijmt er op flessen?’
Dan roept iedereen antwoorden: messen, stressen of lessen.
En dan verdwijnt er weer een stapel gedichtjes in de zak.

Als Sint houd ik me opzettelijk
Wat bij de rijmpieten uit de buurt.
Je wordt tureluurs als je te lang naar rijmpjes tuurt.
En bovendien: dat rijmen is besmettelijk.

Mijn rijmpieten verlossen mij van een grote zorg,
Maar ik wil ook graag weten wat jij van hun gedichtjes vindt.
Mail daarom je mening naar de Sint
Dat kan gewoon via de website www.sintnicolaasenpieten.nl

Donderdag 29 november: twee kinderen hebben onze tenten gevonden!

Zoals ik gisteren al verklapte, hebben Sinterklaas en zijn horde zwartepieten hun grote rode tenten opgeslagen in de bossen tussen Enkhuizen en Bovenkarspel. Daar zijn we met zijn allen druk bezig met verlanglijstjes turven, het Grote Boek bijwerken, snoepgoed sorteren en cadeautjes inpakken. Het leven van een goedheiligman en zijn helpers is een drukte van belang.Onze tenten zijn dan wel knalrood, maar staan goed verstopt tussen de struiken en de bomen. En toch gebeurt het elk jaar dat er een paar kinderen, die toevallig aan het wandelen zijn in de bossen tussen Enkhuizen en Bovenkarspel, de tenten zien staan. Soms komt dat doordat ze Amerigo, mijn trouwe schimmel, hebben horen hinniken of de zwartepieten kabaal hebben horen maken. Zelfs dan is het nog een hele klus om te vinden waar we zijn, maar heel af en toe lukt het.Wanneer kinderen ons kampement komen opstappen, krijgen ze altijd meteen warme chocolademelk, taaitaai en snoep aangeboden. Daarna krijgen ze een hand van Sinterklaas en mogen ze alles bekijken – op voorwaarde dat ze geen ingepakte cadeautjes uitpakken en niet meer pepernoten opeten dan hun buikjes aankunnen! En natuurlijk krijgen ze allemaal een presentje. Ik vertel dit allemaal omdat vandaag twee kinderen tegelijk op bezoek kwamen: Ramon en Anja uit Grootebroek. Ze waren aan het logeren bij hun tante Karin in Lutjebroek en hadden het tentenkamp bij toeval gevonden, toen ze in het bos aan het spelen waren. Nadat we ze verwend hadden met snoepgoed en cadeaus, heb ik een van de zwartepieten meteen laten opbellen naar tante Karin in Lutjebroek, om te melden dat haar neefje en nichtje bij ons waren. Meteen heb ik laten regelen dat de twee kinderen hier vannacht mogen blijven slapen in het pietenverblijf. Ik heb ze wel gewaarschuwd dat de pieten die dagdienst hebben – en dus ’s nachts niet mee de daken op hoeven – er van houden om behoorlijk lang te ‘keten’. Zo noemen jullie dat toch? Nou ja, morgenochtend, als we Ramon en Anja terugbrengen naar tante Karin in Lutjebroek, zullen ze daarom wel erg moe zijn. Maar dat zullen ze er wel voor over hebben, denk ik.

Woensdag 28 november: heel veel konijntjes!

Het werkpaleis in het gebouw van de stichting Sint – Nicolaas en pieten in Grootebroek is de plek waar de Sint dit jaar feestjes en ontvangsten houdt. Maar de meeste andere dagen logeren Sinterklaas en de zwartepieten in grote roden tenten in de bossen tussen Enkhuizen en Bovenkarspel. Daar zitten ook veel konijntjes, die tevoorschijn komen als het ’s avonds donker is. En gisteravond hebben twee jonge zwartepieten, die voor het eerst meegekomen zijn naar Nederland, de konijntjes gevoerd. Ze maakten een paar zakken taaitaaipoppen open en voerden stukjes taaitaai aan de konijnen die in de buurt durfden te komen. Toen we vanochtend vroeg terugkwamen van onze lange reis over de daken, zaten er een heleboel konijnen te wachten op nog meer van zulke lekkernijen. De zwartepieten wilden al meteen een nieuwe zak taaitaai open trekken. Maar dat leek me toch niet zo’n goed idee. Snoepgoed is voor de kinderen. En vast niet zo goed voor de buiken van konijnen. Daarom heb ik de pieten wat groente en wortels laten halen en aan de konijnen laten voeren. Geven jullie je eigen huisdieren ook wat extra’s tijdens het Sint-Nicolaasfeest? Wel even opletten dat poezen en honden niet hetzelfde eten als konijnen en cavia’s. En vooral geen levende cavia’s en muizen aan je slang voeren, want dat vindt de Sint zielig. De rest van de ochtend hebben de zwartepieten overal verlanglijstjes opgehaald. Vanmiddag zijn groepjes kooppieten cadeautjes gaan inkopen die ik niet vanuit Spanje heb meegenomen. Wisten jullie dat wij ook altijd cadeautjes kopen in winkels van de stad of het dorp waar de kinderen zelf wonen? Dat doen we expres, want dan kun je zo’n cadeautje nog ruilen als je het echt niet mooi vindt. Hoewel ik me dat eigenlijk niet kan voorstellen. Want wie heeft er nu een betere smaak dan Sinterklaas?

Donderdag 29 november: twee kinderen hebben onze tenten gevonden!
Zoals ik gisteren al verklapte, hebben Sinterklaas en zijn horde zwartepieten hun grote rode tenten opgeslagen in de bossen tussen Enkhuizen en Bovenkarspel. Daar zijn we met zijn allen druk bezig met verlanglijstjes turven, het Grote Boek bijwerken, snoepgoed sorteren en cadeautjes inpakken. Het leven van een goedheiligman en zijn helpers is een drukte van belang.Onze tenten zijn dan wel knalrood, maar staan goed verstopt tussen de struiken en de bomen. En toch gebeurt het elk jaar dat er een paar kinderen, die toevallig aan het wandelen zijn in de bossen tussen Enkhuizen en Bovenkarspel, de tenten zien staan. Soms komt dat doordat ze Amerigo, mijn trouwe schimmel, hebben horen hinniken of de zwartepieten kabaal hebben horen maken. Zelfs dan is het nog een hele klus om te vinden waar we zijn, maar heel af en toe lukt het.Wanneer kinderen ons kampement komen opstappen, krijgen ze altijd meteen warme chocolademelk, taaitaai en snoep aangeboden. Daarna krijgen ze een hand van Sinterklaas en mogen ze alles bekijken – op voorwaarde dat ze geen ingepakte cadeautjes uitpakken en niet meer pepernoten opeten dan hun buikjes aankunnen! En natuurlijk krijgen ze allemaal een presentje. Ik vertel dit allemaal omdat vandaag twee kinderen tegelijk op bezoek kwamen: Ramon en Anja uit Grootebroek. Ze waren aan het logeren bij hun tante Karin in Lutjebroek en hadden het tentenkamp bij toeval gevonden, toen ze in het bos aan het spelen waren. Nadat we ze verwend hadden met snoepgoed en cadeaus, heb ik een van de zwartepieten meteen laten opbellen naar tante Karin in Lutjebroek, om te melden dat haar neefje en nichtje bij ons waren. Meteen heb ik laten regelen dat de twee kinderen hier vannacht mogen blijven slapen in het pietenverblijf. Ik heb ze wel gewaarschuwd dat de pieten die dagdienst hebben – en dus ’s nachts niet mee de daken op hoeven – er van houden om behoorlijk lang te ‘keten’. Zo noemen jullie dat toch? Nou ja, morgenochtend, als we Ramon en Anja terugbrengen naar tante Karin in Lutjebroek, zullen ze daarom wel erg moe zijn. Maar dat zullen ze er wel voor over hebben, denk ik.

Dinsdag 27 november: atletische pieten!

Terwijl ik mijn zwartepieten hier heen en weer zie rennen, bedenk ik dat die jongens het niet slecht zouden doen op internationale wedstrijden. Maar ja, door hun drukke banen bij mij hebben ze helemaal geen tijd voor atletiek.Toch zijn ze bijzonder atletisch! Ze hollen met een zak vol snoep en cadeautjes op hun rug bijna net zo hard als zonder bagage. Al lijkt het wel alsof ze zich veel zekerder voelen met wat ik maar ‘volledige bepakking’ zal noemen. Ook zien ze er niet tegenop om zwaar beladen over spekgladde dakranden en beijzelde dakgoten te sprinten. Nee, die jongens zijn niet mis! Ze houden Amerigo en mij makkelijk bij.Heb jij trouwens wel eens geprobeerd om met een juten zak vol pakjes tegen een regenpijp op te klimmen? Of langs een schoorsteen omhoog te klauteren en dan via de binnenkant naar beneden? Dat is echt een eitje voor mijn zwartepieten! Zoiets doet niemand ze na.Daar denk ik wel eens aan als ik jullie Sinterklaasliedjes hoor zingen. Of als jullie zulke prachtige brieven en tekeningen voor me maken. Want natuurlijk ben ik de enige echte Sint, dat zal ik nooit ontkennen. Maar zonder mijn zwartepieten zou ik het allemaal nooit redden. Laat ze dat maar niet horen. Anders worden ze nog verwaand!

Maandag 26 november: Sint is een beetje boos!

Het gebeurt de Sint zelden, maar vandaag heb ik een slecht humeur. Dat komt doordat ik in diverse steden winkels heb gezien met kerstetalages. Dat is toch werkelijk niet te geloven! Het Sinterklaasfeest is nog niet eens achter de rug en die vermaledijde kerstman steekt zijn hoofd al om de hoek. Zoals het een goedheiligman betaamt, heeft de Sint aan niemand aan hekel. Maar voor dat rare mannetje maak ik een uitzondering. Moet je hem zien met die rendieren, dat puntmutsje, dat te krap gewassen jasje, die rode neus en zijn country & westernlaarsjes!Vergelijk dat eens met de ferme, rijzige gestalte van Sinterklaas, al zeg ik het zelf. Dat kerstventje heeft bovendien helemaal geen tekst: het is niets dan ‘Joho! Joho! Joho!’ en een beetje rammelen met zo’n bel. Dat de mensen daar intrappen!Laten we afspreken dat de kerstman de ruimte krijgt na 6 december, als de Sint het land weer uit is. Dan zitten we elkaar niet in de weg en blijven we van elkaar feest af. Oké? Of laten we die kerstman alles inpikken?Bah, wat krijg ik een hekel aan mezelf als ik een slecht humeur heb! Laat ik maar snel wat pepernoten en snoepgoed eten, dan komt alles weer goed!

Zondag 25 november: chocoladeletters kopen!

Zoals ik al verteld had, was er op de reis naar Nederland een ramp gebeurd op de stoomboot. Tijdens een storm was een hele stapel chocoladeletters omgevallen. De zwartepieten hebben nog geprobeerd de vallende doosjes tegen te houden, maar ze konden niet verhinderen dat honderden chocoladeletters hard op de grond terechtkwamen. En braken.In de dagen daarna hebben de zwartepieten hun uiterste best gedaan om de brokstukken bij elkaar te zoeken en weer in de doosjes te doen waar ze hoorden. Maar ja, er zouden nu toch kinderen zijn die in deze Sinterklaasperiode een gebroken chocoladeletter in hun schoen gaan krijgen. Dat is niet anders.Of misschien toch wel. Gisteren vertelde ik het verhaal van de gebroken chocoladeletters tijdens het bezoek in een winkelcentrum aan de kinderen die daar naar toe gekomen waren En toen kwamen er een heleboel kinderen naar me toe om te vertellen dat ze in winkels bij hen in de buurt nog hele chocoladeletters hadden zien liggen. Die kon de Sint toch ook kopen? Daar hadden ze gelijk in. Vanochtend is Sinterklaas daarom in Grootebroek samen met elf pieten naar de winkels gegaan om alle chocoladeletters te kopen die we konden vinden. Maar dat zul je net zien: toen we vlakbij mijn paleis waren aangekomen, moesten we over een brug die door de regen een beetje glad was geworden. En omdat de zwartepieten haast hadden, keken ze niet goed uit. Dus gingen ze met chocoladeletters en al tegen de grond. Wéér de helft kapot. De Sint wordt er moedeloos van. Maar we hebben nu in ieder geval toch wat van die kapotte letters kunnen vervangen.Vanmiddag hadden we daar trouwens weinig tijd voor. We moesten namelijk met zijn allen de geweldige stapel post beantwoorden die de kinderen gisteren hadden ingeleverd bij het winkelcentrum. Dat was een enorme klus. Gelukkig hadden bijna alle kinderen eraan gedacht om hun adres op hun brief te schrijven.

En zo ziet Sint eruit

Zaterdag 24 november: heel veel bezoek in mijn Werkpaleis!

Wat een heerlijke dag! In het speciale paleis van de Sint, dat dit jaar is opgetrokken in Grootebroek, vandaag gesprekken met de journalist van de krant. Een bezoek gebracht aan een winkelcentrum waar vele kinderen, maar ook hun ouders, kwamen in grote getale bij mij op bezoek er waren sommige kinderen die wilden weten of ze de Sint mochten helpen als zwartepiet. Ik heb beloofd daar voor volgend jaar over na te denken. Want je moet niet vergeten dat er altijd al 500 zwartepieten meekomen met de stoomboot! En die willen natuurlijk ook graag meehelpen!De kinderen vroegen me van alles. De meest gehoorde vraag was hoe oud ik nu eigenlijk ben. Maar zoals altijd moest ik daar het antwoord op schuldig blijven: ik ben in de loop der eeuwen de tel kwijtgeraakt. Andere kinderen wilden weten hoe het toch kan dat Sinterklaas op één middag tegelijkertijd in Amsterdam, Zaltbommel en Groningen kan zijn. Maar ja, dat is het mysterie van de Sint! Ik heb genoten.

Vrijdag 23 november: een ochtendje vrij en veel brieven beantwoorden!

Natuurlijk heeft de Sint in de Sinterklaasperiode nooit een vrij weekend. Al die schoenen moeten vol, dat spreekt vanzelf. En daken zijn er om op te rijden, nietwaar. Als je een goedheiligman bent, tenminste.
Maar soms neem ik wel eens een ochtendje vrij. Na een inspannende nacht over hoge puntdaken en nog hogere flats, wil je wel eens wat tijd voor jezelf. Gelukkig heeft een man van mijn leeftijd weinig slaap nodig. Dus kon ik mezelf na een snel slaapje de ochtend vrijaf geven. De pieten zorgden er verder wel voor dat de cadeautjes ingepakt raakten en dat alles klaar is voor ons rondje van vanavond en vannacht.Het werd nog maar net licht toen ik met Amerigo aankwam op de Veluwe. De bossen waren prachtig: van het weer trokken wij ons niets aan, het was doodstil op deze vroege zaterdagmorgen. Mijn trouwe schimmel hief briesend zijn hoofd. Allebei genoten we van het Nederlandse winterklimaat, dat zo heel anders is dan wij in Spanje gewend zijn.Zoveel rust, zoveel stilte, zoveel prachtige natuur: mijn oude hart vond het heerlijk. Even afstand nemen is soms nodig om alles weer aan te kunnen. Ik wist dat ik me weer volledig zou kunnen wijden aan mijn taak, want ik ben hier gekomen om kinderen blij en gelukkig te maken. Morgen zal ik vanaf de stichting Sint – Nicolaas en Pieten, in mijn eigen Werkpaleis, weer honderden kinderen kunnen verblijden.In een sukkeldrafje reden we de bospaden af. Amerigo en ik zagen een paar wilde zwijnen en een geschrokken wegrennend hert. Toen we er even niet op verdacht waren, stond er ineens een klein meisje vlak voor ons op het pad, met een eindje achter haar een zeer verbaasde vader. Het meisje keek er niet eens van op dat ze ons daar op de Veluwe tegenkwam. ‘Hallo, Sinterklaas,’ groette ze vriendelijk. Ik heb het lieve kind een handje pepernoten gegeven uit het voorraadje dat ik altijd in een zadeltas van Amerigo heb. Huppelend ging ze naar haar vader toe.Vanmiddag heb ik wel weer heel hard gewerkt. Samen met mijn Schrijfpieten. Zoveel kindjes hadden tijdens de intocht een brief of tekening gegeven. En al die kindjes schrijven we natuurlijk wel een kaartje terug. Dat vinden wij heel belangrijk. Wel heel jammer dat veel kindjes hun naam (en adres!) niet op de tekeningen en brieven hadden gezet. Dan weten wij gewoon niet waar het naar toe moet. Jammer hoor! Maar misschien leveren er wel heel veel kinderen hun brieven en tekeningen morgen in bij mijn Werkpaleis. Met naam en met adres.Vast wel!

Donderdag 22 november: ik hou gewoon van wortels!

Er zijn van die dingen die je als goedbedoelende Sint liever voor je houdt, maar het moet er toch maar eens uit. Ik ben gek op wortelen. Natuurlijk geniet ik van de liedjes die de kinderen voor me zingen en ben ik dol op de tekeningen en brieven die ze Natuurlijk krijgt Amerigo de meeste appels, wortelen en andere groentelekkernijen die de pieten en ik bij kinderschoenen vinden. Maar we moeten wel uitkijken dat de trouwe viervoeter niet overvoerd raakt. Stel je voor dat hij zijn buikje zo rond eet, dat hij boven op het dak zijn evenwicht niet kan houden. Dat kunnen we natuurlijk niet hebben! En dus help ik mijn arme paard soms als we wat veel wortels hebben opgehaald. Dan neem ik een worteltje van hem over. Soms zelfs twee of drie. En Amerigo vindt dat best, hoor! Hij knijpt zijn ogen wel eens hartelijk dicht, als hij ziet hoe ik met smaak zo’n oranje hapje wegwerk. Dus ik doe hem niks te kort.Laten we eerlijk zijn: wortels zijn ook heel gezond. De Sint zou er nooit zo gezond uitzien wanneer hij alleen maar pepernoten, speculaaspoppen, chocoladeletters en marsepein at, nietwaar? Ook zijn wortels bijzonder goed voor je ogen. Paarden en konijnen eten ontzettend veel wortels en je ziet die dieren nooit met een bril. Ikzelf heb ook bijna nooit een bril nodig. Behalve als ik in het Grote Boek lees. Maar dat komt omdat ik mijn eigen handschrift moeilijk kan lezen.Maar het belangrijkste is natuurlijk: wortels zijn zo lekker! Ik zou geen dag zonder kunnen. Dus leg er gerust nog eentje bij je schoen! Dat vindt mijn paard heerlijk.

Woensdag 21 november: Rust / Ontspannen!

Vandaag even een stapje minder en gymmen om het bejaarde lichaam een beetje fit te houden. Met de pieten bezig houden en bijpraten onder het genot van wat heerlijke chocolademelk en een pepernoten taart.

Dinsdag 20 november: Druk, druk, druk!

Voor de Sint was vandaag een topdag. De meeste pieten zijn nog steeds druk met het uitzoeken van de bootlading met cadeautjes en het rangschikken van de enorme stapels snoepgoed.
De sint moet nog een heleboel aanmeldingen inschrijven en plannen, dat is een hele puzzel.
De pieten die niets te doen hebben gaan schoonmaken en opruimen.

Maandag 19: Sint in de filmstudio!

Vandaag is de Sint in Hilversum geweest, bij de televisiemensen. Er waren prachtige opnamen gemaakt van mijn intocht in Kampen en nu hebben een paar van die aardige televisielui aangeboden daar een DVD van te maken. Ik heb ze vriendelijk toegeknikt en zal een van mijn pieten straks eens laten uitzoeken wat een DVD precies is. Je kunt als hoogbejaarde heilige niet alles bijhouden, nietwaar?Bij terugkomst in mijn paleis bleek dat we dit jaar te maken hebben met een fikse tegenvaller. Op weg van Spanje naar Nederland waren we in de stoomboot overvallen door een stevige storm. Nu is Sinterklaas in de loop der jaren natuurlijk wel wat gewent, en ik mag wel zeggen dat ik stevige zeebenen heb. Maar dat geldt niet voor alle pieten. Vooral sommige van de jongere pieten waren akelig zeeziek geworden. Twintig van hen zijn er nog altijd zo beroerd aan toe, dat ze een paar dagen het bed moeten houden. Dat gaat natuurlijk niet in mijn paleis, dat tot de nok is volgestouwd met cadeautjes en snoepgoed. Gelukkig bleken de aardige mensen van de stichting Sint-Nicolaas en Pieten een paar slaapplaatsen over te hebben, waar de ongelukkige pieten terechtkunnen.Als ze weer beter zijn, hebben we in het paleis genoeg werk voor deze pieten. Tijdens de storm is namelijk ook een hele stapel chocoladeletters omgevallen. Daardoor zullen sommige kinderen, en hun ouders natuurlijk, dit jaar misschien een kapotte chocoladeletter in hun schoen krijgen. Het is niet anders. Maar kop op, zo’n letter komt toch altijd in stukjes in je buik aan. Maar voorlopig zijn de pieten nog uit alle macht bezig om de stukjes van de kapotte chocoladeletters bij elkaar te zoeken. Dat is nog een heel gepuzzel. Gelukkig hebben ze er wel plezier in.

Zondag 18 november: De stoomboot is uitgeladen!

Het is bijna zover. De pieten zijn er dag en nacht mee bezig geweest, maar nu is de stoomboot dan toch bijna uitgeladen. Wat een werk is dat toch ieder jaar! Het lijkt of er geen einde aan komt Keer op keer lopen de pieten in een lange rij over de loopplank met hun armen vol pakjes. Heel af en toe valt er eentje in het water. Niet te vaak natuurlijk, want de pieten zijn wel wat gewend. De hele zomer oefenen ze in Spanje op de evenwichtsbalk, zodat ze zonder gevaar naast mij over de gladste randjes van de soms spiegelgladde daken kunnen rennen. Zelf ben ik nooit bang dat ik uitglijd, daarboven op de Nederlandse daken. Zendmasten en schotelantennes ontwijk ik makkelijk, en ik stuur Amerigo met vaste hand van schoorsteen naar schoorsteen. Mijn trouwe schimmel is altijd vast ter been. Geen wonder, want de pieten oefenen bij mijn Spaanse kasteel zelfs met hem op een glazen dak. Dat is zo spiegelglad dat normale mensen en dieren er zonder meer vanaf zouden glijden. Maar niet Amerigo. Samen met mijn pieten beklimt hij het glazen dak alsof het een heuveltje is. Hij aarzelt nooit en kan als het moet ook sneeuw en ijzel aan Als we in het warme Spanje de voorraden snoepgoed en cadeautjes weer op peil brengen, begin ik al te dromen van Nederland. Er zijn weinig dingen die ik liever doe dan over de daken rijden om snoep en pakjes uit te delen aan lieve kinderen. Daar moeten we dan natuurlijk voor trainen, dat spreekt vanzelf.
Als ik mijn pieten lachend en grappen makend met stapels pakjes van de boot af zie komen, schiet ik vanzelf in de lach. Die jongens en meisjes vinden het al net zo leuk als ik om de Nederlandse kinderen te verwennen. Gelukkig maar!

Zaterdag 17 november: intocht in Kampen!

Wat is het toch heerlijk om weer in Nederland te zijn! Vadaag kwamen we met de stoomboot aan in Kampen. De ontvangst was er geweldig. Overal stonden zingende kinderen en ik kreeg tientallen tekeningen.De pieten deelden handenvol pepernoten, taai-taai en snoepgoed uit. Op de rug van mijn trouwe Amerigo bezochten wij Kampen, terwijl de camera’s van de televisie me overal volgden.Natuurlijk ben ik nog diezelfde avond met twee pieten de daken op gegaan. Overal waar kinderen hun schoen gezet hadden, heb ik een bezoek gebracht. Tekeningen, verlanglijstjes, brieven en soms wat wortels of appels voor Amerigo: de kinderen hadden van alles voor me klaargelegd bij hun schoenen. Er werd ook weer flink gezongen bij de schoorsteen of de centrale verwarming. Dat hoor ik graag.

Nog vier nachtjes slapen

Nog vier nachten en dan zullen wij voet aan wal zetten in Nederland en dan kan het grote kinderfeest beginnen. Ik heb begrepen dat de N.P.S. morgen al gaat beginnen met de voorbereidingen, de kabels en de opstellingen van de camera’s enz. enz. voor mijn intocht in Kampen. Maar eerst moet ik de uitgelaten pieten in het gareel zien te krijgen. De pieten zijn een beetje uitgelaten doordat zij via internet de feesten van twee dagen geleden hebben gezien en lopen nu de hele dag te zingen en lopen achter elkaar aan. Het schijnt iets met carnaval te maken te hebben. Wel gezellig, maar de pieten moeten ook goed uitgerust zijn als we in Nederland zijn, want wij zullen dit jaar kort in Nederland zijn, slechts twee en een halve week. Het is dus een hele organisatie voor onze Plan Piet, het gaat hem vast wel lukken.
Ik heb wel vernomen dat het weer zaterdag erg slecht zou kunnen zijn, dus ik hoop maar dat de kindertjes zich goed aankleden, want als zij na de intocht allemaal ziek worden, nee daar moet ik toch niet aan denken. Laten we maar hopen dat het allemaal meevalt.
Nou tot de volgende keer maar weer.
Sint - Nicolaas

Storm

Gisteren, vannacht en vanmorgen hele zware storm gehad.
Vanmiddag is het eindelijk weer een beetje rustiger op zee geworden, vele pieten zijn door al het zware werk die de storm met zich mee bracht best wel vermoeit geworden.
De schade aan de boot is beperkt gebleven tot een paar kleine dingetjes, wel is in het ruim van de boot een beste chaos, vele cadeaus zijn omgevallen omdat de pieten ze niet goed vast hadden gezet. Dit geld ook voor de chocolade letters, ik ben zeer benieuwd hoe groot de schade word. De pieten zijn al weer druk bezig om de cadeaus weer netjes op te stapelen en te controleren of alles nog wel heel is, als dit zo is dan word alles weer goed vast gezet. Wanneer de cadeaus weer goed vast staan gaan de pieten bij de chocolade letters kijken hoe groot de schade daar is geworden. Wel lief dagboek ik ben ook wel best moe geworden van de storm, ik denk dat ik nu maar even ga uitrusten of misschien wel lekker slapen.
Nou tot de volgende keer maar weer.
Sint – Nicolaas.

Eindelijk weer schrijven

Eindelijk weer even schrijven, het gaat met mijn schouder redelijk goed. Wel moet ik er mee rusten en oefenen. Dus doe ik dat met mijn lap top op schoot, dan ligt mijn arm rustig en kan ik ook oefenen met b.v. schrijven, of zou dat niet helemaal de bedoeling zijn. Nou ja ik ben nu toch even bezig. Ik zal niet meteen te veel gaan schrijven, ik voel mijn schouder nu al. Ik maak mij op dit moment toch wel een beetje zorgen, het stormt ontzettend op zee, al hoe wel wij wel wat gewent zijn de laatste jaren, maak ik mij toch wel zorgen niet zo zeer over de boot. Nee meer over de geschenken en chocoladeletters, zullen ze wel goed vast staan? Normaal gesproken controleer ik alles wanneer wij aan boord gaan, maar ja ik werd toen geopereerd, en de pieten hebben alles geregeld. Ik ga er dan ook maar van uit dat alles goed gaat. Ik stop nu met schrijven want het gaat nu echt spoken op zee en ik wil de pieten niet alleen laten, zal ze even bijstaan als dat nodig mocht zijn..
Nou tot de volgende keer maar weer.
Sint – Nicolaas

Eventjes niet meer schrijven

Lief dagboek,
Morgen word ik geopereerd aan mijn schouder en als alles goed gaat (dat gaat goed) gaan we overmorgen met de pakjesboot 12 onder weg naar Nederland. Ik zal dan ook een aantal dagen niet schrijven in het dagboek. Of zal ik aan Schrijf Piet vragen of hij voor mij zou willen schijven. In ieder geval schrijf ik vanaf 17 november elke dag tot en met 6 december in het dagboek, misschien ook wel wat langer, maar dat zien we nog wel. Nou lief dagboek ik ga nog even wat spullen klaar leggen en kijken of de pieten dit jaar niets zullen vergeten. Ook ga ik nog even bij Americo kijken, hij heeft de laatste tijd heel hard getraind om in een goede conditie te zijn voor de drukke periode die wij tegemoet gaan in Nederland.
Nou lief dagboek tot een andere keer maar weer.Sint - Nicolaas

Probramma Sint-Nicolaas intocht 17 november 2007

Een paar dagen geleden zij ik toch al dat ik druk was met de voorbereidingen en dat ik gesproken had met mensen van de N.P.S.
Nou het programma is bekend hoor, alleen ben ik wel benieuwd hoe of alles eruit komt te zien, maar dat schijnt voor mij ook nog een beetje verrassing te moeten blijven.

10.30 uur Start Video schermen van Heutszplein en Nieuwe Markt.
11.00 uur Optreden van Heutszplein Bart Bosch en Clown Coniko.
11.00 uur Optreden Nieuwe Markt 123 Kindershow.
11.45 uur Optreden op de Plantage van de Acro groep van Wilhelmina.
11.45 uur Optreden door het kinderkoor van de Muziekschool Quintus op de hoek Burgwal straat / Burgwal.
11.45 uur Optreden op de Botermarkt van Ventura Kerst in oud Kampen.
12.00 uur Begint de TV uitzending met de aankomst van Sint - Nicolaas
12.15 uur Rond deze tijd zal Sint - Nicolaas voet aan wal zetten met al zijn pieten.
12.20 uur Sint - Nicolaas stapt op zijn paard en begint aan zijn eerste rijtoer door Kampen.
12.20 uur tot 13.05 uur zal Sint - Nicolaas en zijn pieten een toer door de stad Kampen maken. Sint - Nicolaas zal kijken bij de Plantage, hoek Burgwal straat/ Burgwal, de Botermarkt en als afsluiting neemt hij plaats op het podium op de Nieuwe Markt.
Met voorop in de stoet Muziekkorps Brobando, Muziekkorps AMDG uit Kampen, Sint - Nicolaas en zijn pieten, Acro pieten van Wilhelmina,
Jongleer piet en strooi pieten, een gekleurde parade op stelten en spring schoenen, de Pepernotenwagen vol met pepernoten, Jump pieten, Kickbikes pieten, pieten op skeelers en tot slot de KTK pieten band.
13.10 uur tot 13.45 uur Optredens op het podium op de Nieuwe Markt Jump pieten met 2 prof Jumpers.
13.15 uur Einde TV uitzending.
Nou tot de andere keer maar weer, Sint - Nicolaas

Een heerlijke dag

Het was vandaag een heerlijke dag, de zon scheen lekker aan de hemel en het was wel een beetje fris, maar ja het is herfst. Toen ik vanmiddag bezig was met het invoeren van gegevens van de kinderen in het grote boek van Sint - Nicolaas, rook het ontzettend lekker op de binnenplaats van het werkpaleis. Het rook een beetje naar vla en speculaaskruiden en ook nog een beetje naar kaneel. De geur kon je de door het hele huis ruiken. De Smul Piet liep door de gangen om te kijken waar de geur weg kwam. Het rook zo lekker dat het water je in de mond liep. Helaas kwam ook ik er niet achter waar die lekkere geur vandaan kwam. Maar goed, ik ben in ieder geval vanmiddag ontzettend druk geweest, want de afgelopen dagen zijn er zo veel Pieten die een pieten diploma hebben gehaald op de pieten school. En deze gegevens zetten we dan bij mij in het grote boek. Het is al een heel oud boek, en daarin schrijf ik met een ganzenveer met inkt. Maar lief dagboek, een pietendiploma krijg je niet zo maar. Daar moet je hele moeilijke dingen voor doen hoor. Bijvoorbeeld de cadeautjes in de schoorsteen doen, op een heel glad dak lopen en ook koppeltje duiken. En van dak tot dak springen en je mag niet te veel pepernoten eten. En dat is voor vele Pieten het moeilijkste onderdeel. Ik hoorde van de Spiek Pieten dat de Pieten op school al heel erg goed hun best doen. Aha, daar klonk de bel, eten dacht ik, Kook Piet luidt altijd de bel als het etenstijd is. Alle pieten lieten alles liggen waar ze mee bezig waren. Iedereen holde zo snel ze konden naar de eetzaal en iedereen schoof aan de lange tafel. Hé, dacht ik, ik ruik iets. Ooooooh daar is die heerlijke geur weer. De deur ging open en Kook Piet reed de kar waar het eten op stond naar binnen. Hij begon de borden vol te scheppen en de geur werd steeds sterker. Toen Kook Piet eenmaal bij mijn bord was aangekomen schepte hij mijn bord vol. Ik kon mij haast niet bedwingen. Ik zei: wat is het wat is het, Kook Piet? Dat is iets nieuws, dat heb ik vandaag uitgevonden en ik noem het pepernotenvla. Mmmmmm zeiden ik en alle pieten, dit willen wij elke dag wel eten. Kook Piet stond bij de grote tafel en hij had een hele grote glimlach om zijn mond. Nou ik kan je wel vertellen lief dagboek, dat ik nog nooit zo iets lekkers heb gegeten. Behalve natuurlijk pepernoten, speculaas, marsepein en melk met honing.
Nou tot de andere keer maar weer, Sint - Nicolaas

Verjaardag van Kleding Piet

Lief dagboek,
Vandaag wat rustig aan gedaan, moest wel even naar de notaris om een akte te tekenen. Alles was hiervoor prima geregeld door de notaris. Na de gebruikelijk inkopen moest ik ook nog even wat bedenken wat of ik de jarige Kleding Piet moest schenken, tijdens de inkopen kwam ik wat lekkers en een bosje heerlijke ruikers tegen. In de tijd dat ik aan het rusten was hebben de pieten de hele woonkamer veranderd en anders ingericht, weet niet waar het goed voor is, heb ze maar laten gaan, binnenkort gaan wij toch naar Nederland. ’s Avonds hebben wij de verjaagdag van de Kleding Piet gevierd en hebben wij heerlijke hapjes gegeten en heerlijke drankjes gedronken natuurlijk zonder alcohol .
Nou lief dagboek het word weer tijd om mijn oude hoofd weer even te rusten te leggen.
De groeten en tot de volgende keer maar weer.
Sint Nicolaas

Voorbereingen

Vandaag zijn wij al weer druk bezig met de voorbereidingen voor het vertrek naar Nederland.
Heb ook al met de medewerkers van de N.P.S. gesproken en ook daar word hard gewerkt aan de voorbereidingen voor mijn aankomst op 17 november in Kampen maar ook aan mijn verblijf in Nederland.
Vanaf woensdag 14 november zal het Sinterklaasjounaal weer te zien zijn op Nederland 1 en Nederland 3 om 17.42 uur.
De Bak Pieten zijn ook al druk bezig met het bakken van de pepernoten en zo.
Ook is de Plan Piet druk bezig met het plannen van de bezoeken, zo te zien worden het er weer een hele boel. Gelukkig maar, want dat betekend dat er weer een hele boel lieve kinderen zijn in Nederland.
Tot de volgende keer maar weer.

Sint - Nicolaas

Sint - Nicolaas vergadering

Vandaag was het de grote dag in het kasteel van Sint - Nicolaas. Alle pieten hadden zich op verzoek van Sint - Nicolaas verzameld in de raadzaal van het kasteel. Sint - Nicolaas zou vandaag de pieten vertellen wanneer wij weer naar Nederland gaan. Klokslag 12 uur begon Sint - Nicolaas met de vergadering in de raadzaal. Je kon aan de pieten zien dat ze allemaal erg zenuwachtig waren . De een zat op zijn nagels te bijten en de andere te schudden met zijn benen. Na wat kleine ditjes en datjes begon Sint - Nicolaas te praten over Nederland. Alle pieten spitsten hun oren en zaten inmiddels op het puntje van hun stoel. Sint - Nicolaas haalde een maal diep adem en zei wij gaan dit jaar naar Nederland toe. Alle pieten sprongen van hun stoel en begonnen te juichen en te joelen. Er liepen er zelfs al een paar in een polonaise. Sint - Nicolaas stopte even met praten en de pieten gingen weer op hun stoel zitten. Gespannen zaten de pieten te wachten dat Sint - Nicolaas de datum ging vertellen wanneer ze naar Nederland zouden gaan. Sint - Nicolaas zei wij gaan en het was ineens muisstil in de raadzaal van het kasteel. Wij gaan op 17 november 2007 aanleggen in de haven van Kampen. Alle pieten gingen tevreden onderuit zitten. En zij luisterden verder wat Sint - Nicolaas nog meer te vertellen had.

De groeten en tot de volgende keer maar weer.

Sint - Nicolaas

Sint - Nicolaas gaat met de tijd mee

Ja wel u leest het goed Sint - Nicolaas gaat met de tijd mee.
Vanaf 17 november gaat Sint - Nicolaas elke dag tot en met 6 december een stukje schrijven op zijn eigen weblog, als dat niet modern is dan weet ik het niet.

Het kan zijn dat er voor 17 november ook nog wel een berichtje komt, maar dat weet ik nog niet zeker. Dus kom gerust hier nog eens terug.

Mocht u onze web site willen bekijken dan kan dat natuurlijk ook, ga dan naar www.sintnicolaasenpieten.nl

Tot de volgende keer dan maar

Hartelijke groet,

Sint - Nicolaas