De boot ligt stil en Nederland drijft steeds verder weg. We kunnen het land al bijna niet meer zien. Op de kade stonden een groep kinderen en hun ouders ons na te zwaaien en liedjes voor ons te zingen, tot we uit het zicht waren.Alle cadeautjes zijn uitgedeeld, al het snoepgoed is op. We hebben alle verlanglijstjes afgewerkt en het Grote Boek helemaal nagelopen. Het is klaar voor dit jaar.En dus gaan mijn zwartepieten en ik weer naar Spanje, het land van zon, zee, wijn, olijven, dadels en paëlla. Daar ben ik altijd weer blij om, want ik houd van mijn paleis in Madrid.Tegelijkertijd heb ik nu alweer heimwee naar Nederland, waar ik elk jaar toch maar een paar weken verblijf. Dat is het land van regen, mist en gladde daken. Maar ook van boerenkool met worst, pannenkoeken, poffertjes en erwtensoep. Nergens eet ik zulk heerlijk wintervoedsel als daar. In geen ander land zou ik een nieuwe haring (met uitjes!) door mijn keel krijgen. En op geen plek ter wereld zingen de kinderen zo mooi voor me.Was het maar vast weer volgend jaar.
Tot dan!Sint Nicolaas / R.H. 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten