Woensdag 05 december: de laatste pakjes. !

Vandaag is de grote dag. Hier hebben mijn zwartepieten en ik het hele jaar naartoe geleefd. Voor de 5de december doen wij in voorjaar, zomer en herfst onze oefeningen. Voor die dag zijn wij de overige elf maanden cadeaus en snoepgoed aan het verzamelen. Hier is het allemaal om begonnen.Vanmiddag en vanavond hebben we al ladingen pakjes afgeleverd op heel veel adressen. Mijn pieten hebben op ramen en deuren gebonsd, om vervolgens hard weg te rennen. Uit vrijwel alle huizen klonk welluidend Sinterklaasgezang. Zo hoor ik het graag.Vanavond doen we de laatste ronde, voor de mensen die geen pakjesavond met surprises houden, maar hun cadeaus in hun schoenen willen hebben. Het kan allemaal, als ik het maar van tevoren weet. En we worden het cadeautjes geven nimmer moe.Morgen is mijn officiële verjaardag. Dan, op 6 december, varen mijn zwartepieten, mijn trouwe schimmel Smerig en ikzelf op de stoomboot weer naar Spanje. En dan is het allemaal achter de rug. Gelukkig en jammer, denk ik ieder jaar weer. Altijd opnieuw ben ik blij dat die enorme klus er weer op zit. En tegelijkertijd betreur ik het dat we al moeten stoppen. Veel mensen vragen mij of ik het zelf niet raar vind dat ik op mijn verjaardag – of eigenlijk de avond tevoren – zoveel geschenken weggeef. Terwijl normaal gesproken degene die jarig is de cadeautjes krijgt. Maar nee hoor, dit is de manier waarop ik het wil. Ik geef liever dan ik krijg, daar ben ik een goedheiligman voor. En het gelach en het gezang van de dankbaar verraste kinderen zijn het grootse cadeau dat ik me kan in denken.